Romek i Guido mają po siedemnaście lat i przed sobą całe życie. Ich marzenia nie różnią się od marzeń innych nastolatków - chcą słuchać muzyki, tańczyć swinga, umawiać się z dziewczynami. Gdyby nie okoliczności, mogliby być najlepszymi kumplami. Niestety, spotykają się w 1943 roku. Guido służy w oddziale niemieckiej żandarmerii stacjonującym na polskiej prowincji. Romek pomaga samotnej matce, pracując jako pomocnik kolejarza. Pewnego dnia to, co było dotąd w tle, dosięga także ich. Brutalnie wdziera się w ich życie. Na pierwszy plan wysuwają się obowiązki, a strach odbiera im wszystko, co do tej pory dawało radość.
STRESZCZENIE FILMU:
Lato 1943. Gdzieś w południowo-wschodniej Polsce. Romek marzy o karierze na kolei. Na razie jednak, jako pomocnik maszynisty Leona, transportuje puste wagony kolejowe z rampy dezynfekcyjnej znajdującego się w pobliżu obozu koncentracyjnego. Nieopodal, na posterunku żandarmerii, odbywa służbę Guido - równolatek Romka. W obcej rzeczywistości próbuje stworzyć sobie azyl przed brutalnością wojny i prostackim światem jego starszych kolegów. W wolnych chwilach słucha zakazanych anglojęzycznych rozgłośni radiowych nadających jazz.
Pewnego dnia Romek kradnie z rampy porzuconą walizkę. W domu okazuje się, że są w niej płyty jazzowe i patefon. Romek chce zaimponować swojej koleżance, France, i puszcza jej muzykę. Ona jednak pozostaje obojętna. Muzykę słyszy Guido. Przekrada się przez płot i wchodzi przez okno do mieszkania przerażonego Romka. Zachwyca się kolekcją płyt. Usiłuje tańczyć z Franką. Całą sytuację przerywa przyjście pana Leona i matki Romka.
Następnego dnia Guido budzi alarm bojowy. Żandarmi wyruszają na akcję. To porządki nowego Komendanta.
Romek, idąc do pracy, zauważa ślady uciekinierów z transportu do obozu. Pod mostem, oprócz rozrzuconych ubrań, znajduje umierającego, młodego żydowskiego mężczyznę. Słyszy nadchodzący patrol, usiłuje uciszyć chłopaka, zatykając mu usta. Gdy niebezpieczeństwo mija, okazuje się, że chłopak nie żyje. Przerażony Romek ucieka.
Guido jest wstrząśnięty okrucieństwami popełnianymi przez nowego Komendanta. Jego przyjaciel Odi pociesza go i proponuje krótki odpoczynek nad rzeką. Rozpalają ognisko.
Romek, uciekając przez las, spotyka Bunię - siostrę chłopaka spod mostu. Początkowo chce się jej pozbyć. Potem pozwala jej iść ze sobą. Zmęczeni zasypiają nad rzeką. Romek budzi się po pewnym czasie i nie znajduje przy sobie Buni. Romek zaczyna jej szukać i orientuje się, że natknęła się na Guido. Guido rozpoznaje Romka. Bunia wyrywa żandarmowi broń, wykorzystując moment jego zawahania. Każe Romkowi go zastrzelić. Romek odmawia i wyrzuca broń do rzeki. Znów uciekają. Gdy nad rzekę wraca Odi, razem z Guido postanawiają wymyślić historię o partyzantach, którzy ukradli karabin. Komendant demaskuje kłamstwa i postanawia ukarać obydwu. Odi nie jedzie do domu na urlop. Guido ma pracować w kuchni. Ich przyjaźń się kończy.
Tymczasem Romek znajduje Buni schronienie w chacie Karpiuka. Gdy nadchodzi wieczór, zasypiają razem, przytuleni. Guido zaprasza Frankę do swojej kryjówki na strychu. Słuchają radia. Kochają się. W tych krótkich chwilach beztroski Romek i Guido nie przeczuwają jeszcze, że zmuszeni będą podjąć decyzje, które zupełnie odmienią ich życie.